जात-धर्माच्या महाकाय पाषाणाखाली
ते समजतात सुरक्षित स्वतःला
बिनबुडाच्या अस्मितेचा प्रश्न
जगण्याहूनही पसाभर मोठाच झालाय
पिढ्यागणीक उद्धाराचा हेतू
वळचणीखाली झाकोळला गेलाय
संस्कृती रक्षणाचा भार पाषाणावर
आणि...खाली
तकलादू अस्मितेच्या चिघळट घसरंडीचा
तोल बिघडत चाललाय..
प्रत्येकाजवळ जातीच्या कुबड्या असल्या तरी
दावणीला लावलेला पाय घसरलाच.. आणि
महाकाय पाषाण आदळलाच...तर ?
तर आम्ही आमचेच एकत्र आत चेपले जाऊ
दडले जाऊ...गाडले जाऊ.
मग आमच्या धर्म संस्कृतिचा मोहेन जोदाडो- हडप्पा
काय करू नये याची साक्ष
भविष्यातल्या इतिहासाच्या पानावर देत राहील
विद्यार्थ्यांचा जीव टांगणीला लावत राहील..
अभ्यास तर दुर ते वाचायलाही हात लावणार नाहीत
इतके रटाळ अन टुकार वाटत राहतील धडे ..
रश्मी मदनकर
4 एप्रिल 18
No comments:
Post a Comment