आयुष्यातली सगळी नाती आणि नात्यांना जोडणारा भावनिक संवेदनेचा धागा. हा धागा बांधला गेलाय दोघांत किंवा त्या एका धाग्यात दोघे गुंतले गेले आहेत तोपर्यंत सगळं आलबेल असतं. धागाच गुंतायला लागला कि मात्र नात्यांचाही गुंता होत जातो. गुंत्याचं शेवटचं टोक शोधत मग भरकटत राहतो बांधून घेतलेला जीव. हे भरकटनं पण मग गोड वाटू लागतं प्रेमाचा मोहच तसा असतो .
जीव दंगला, गुंगला, रंगला असा, पिरमाची आस तू
जीव लागला, लाभला ध्यास ह्यो तुझा, गहिवरला श्वास तू
एकाचा मोह दुसऱ्याची फरफट होऊ नये एवढे मात्र जपले गेले पाहिजे. असा हा नात्यात बांधणारा न दिसणारा धागा मोहाचा. आपुलकीचा, जिव्हाळ्याचा, आकर्षणाचा अन प्रेमाचाही… मोह दोन्ही बाजूला समान असेल तर आयुष्याच गणित चोख बसतं....गणित बिघडलं कि शिल्लक उरतो फक्त शून्य .…पण तरीही आशेवर तर दुनिया कायम आहे ना मग मोह का असू नये. मी तर म्हणेन मोह असावाच. मोह आयुष्याला दिशा देतो. मोह जगण्याचो उर्मी देतो. मोह निराश आयुष्यात आनंदाची भरती आणतो. सुस्त पडलेल्या कोऱ्या करकरीत आयुष्यात मोहाचा रंग चढला कि प्रेमाची प्रचीती येते. मनाचे मनाशी बांधलेले बंध हवेहवेसे वाटत राहतात. जगणे सार्थकी ठरवतात. सुख सुख म्हणतात ते हेच असतं.
ये मोह मोह के धागे तेरी उँगलियों से जा उलझे
कोई टोह टोह ना लागे किस तरह गिरह ये सुलझे
है रोम रोम एक तारा जो बादलों में से गुज़रे
चांद , बादल, बारीश ,तितली किती मधुर किती मोहक असतात ना काही कल्पना .वाटतं जीव ओवाळून टाकावा या स्वप्नांवर. कल्पनेत- स्वप्नात असली तरी ते जगणं प्रत्यक्षात जगतात हे प्रेमी युगल. प्रेमात माणूस अस्तित्वाच्या दुनियेत नसतोच जणू स्वप्नील जगात हरवलेला असतो .जमिनीच्या वर अन अवकाशाच्या पलीकडे उडत असतो. एकमेकांचे अस्तित्व जाणवून घेण्यासाठी अश्या प्रतीकांमधून , प्रतिबिंबां मधून एकमेकांना शोधण्याची दोन जीवांची तगमग संवेदनशील मनाला ओळखता आली नाही तरच नवल.
आ नींद का सौदा करें एक ख्वाब दे एक ख्वाब ले
एक ख्वाब तो आँखों में है एक चाँद के तकिये तले
कितने दिनों से ये आसमां भी सोया नहीं है इस को सुला दें
बोल ना हल्के ...
नजरेतून होणारे इशारे अन नजरेतूनच एकमेकांना देऊ केलेले कसमे-वादे . शब्दाविन संवादू अशी मधुर मनस्वी मौनातली भाषा . जगण्याची हि कसली सुंदर प्रतिमा असते ना . खरतर असं जगता यायला हवं आयुष्यभर … नाही ??
