क्वारंटाईन ..

शेवटी भांडून निघालो तेव्हा 

अडकून पडणार आहोत आपण 

एकमेकांपासून दूर .. आपापल्या घरात 

क्वारंटाईन होऊन ..

कुठे माहिती होते तुला मला 

 

नकोच तू मला म्हणतांना 

तोंडच बघायचे नाही ठरवतांना 

जीव तटतटून आठवण येईल 

पण नाहीच बघायला मिळणार एकमेकांना .. 

कुठे माहिती होते तुला मला 

हातातले हात सोडले तेव्हा 

रागानेच विलागलो तेव्हा 

एकमेकांच्या स्पर्शालाही पारखे होऊ 

आठवणींशी झटत राहू .. 

हा अंदाजही कुठे बांधता आला तुला मला 

स्वप्नातले इमले होते इवले इवले 

एकमेकांच्या सोबतीने पाहिलेले 

तुझ्या डोळ्यात माझे माझ्या डोळ्यात तुझे 

अवकाश होते झुकलेले .. 

सोबतीचे अवकाशच असे दुरावेल  

 कुठे माहिती होते तुला मला 

एकमेकांपर्यंत पोचायचे सगळे रस्ते बंद आहेत आता 

एकमेकांजवळ घेऊन जाणाऱ्या पायांना टाळे  ..

निरोपाचे रस्ते सुद्धा अदृश्य झाले तर ? ... आणि 

शेवटचा श्वास घ्यावाच लागला तर 

सांग कसे कळेल तुला मला ? 

लॉकडाऊन संपेल तेव्हा 

धावत येऊ भेटायाला 

पश्चातापाचे अश्रू थोपवून 

मिठीत शिरून सॉरी म्हणायला 

आपल्यातला एक दिसलाच नाही 

कुठे विरला कळलेच नाही 

पाहता पाहता दुनिया बदलेल 

अखंड पोकळी निर्माण होईल 

जगण्या जगवण्याचे प्रश्न 

शून्य होऊन संपून जातील 

जगता जगता मरता मरता 

का मी उरलो कळणार नाही 

तगणे इतके कठीण होईल   

उरल्या सुरल्या त्या एकाला 

भकास जगणे जमणार नाही 

सांग माहिती होते तुला मला ?

शेवटी भांडून निघालो तेव्हा 

अडकून पडणार आहोत आपण 

कुठे माहिती होते तुला मला 

 

- रश्मी 

#लॉकडाऊन_मधल्या _कविता