सिगरेटच्या टोकावर शिलगावलेल्या 
चिमूटभर निखाऱ्याएवढीच
धग पेटली होती तुझ्या मनात ..
सिगरेट जळायला लागावा तेवढ्याच
वेळाचं नातं तू टिकवू  शकला
ओठावर रेंगाळू शकलास
नंतर धूर काढून टाकावा
शरीरातून, नाकातोंडातून बाहेर
आणि राख द्यावी झटकून
तसेच धुत्कारत गेलास
नात्यातल्या संवेदना, हळवे क्षण
आठवणी वगैरे ..

पण सिगारेट पिऊन झाल्यावर
तू भिरकावलेलं ते उष्टं थोटूक
मी धरून ठेवलंय अजून
ते जळतंय..धूर सोडतंय..
संपत चाललंय .. चटका बसतोय .

आणि हे सतत नजरेसमोर दिसणारं चित्र
माझी वेदना कायम ठेवतंय
तू या चित्रालाच चुरगाळून फेकून तरी दे
तरीही आठवणीत उरलीच मी जरा
तर .. एक कर
तू माझीही सिगरेट कर
पेटवून घे , झुरके घे .. जळू दे
राख कर.. धुरात उडवून लाव
थोटूक उरेलच तरीही ..
 धरून ठेवू नको ..फेकून दे ..
मातीच होऊन जाऊ दे...

मातीच होऊन जाऊ दे !

- रश्मी पदवाड मदनकर