डोळ्यात हरवल्या माझ्या पेंगुळल्या साऱ्या रात्री 

स्पर्शातुन उठते काहूर पोचण्यास गात्री गात्री 

श्वासात कोरल्या गेल्या व्याकूळ मनाच्या गाठी 

आठवता गहिवर येतो त्या धुंद क्षणांच्या भेटी 

ही ओढ अनामिक दाटे मोहरून येते काया 

देहात असा दरवळतो तू मोहक अत्तर फाया 

का नाव तुझे घेताना ओथंबुन श्रावण येतो 

सावळा मेघ भिरभिरतो देहावरती कोसळतो 

हे सौख्य असे नात्याचे की नुसते आभासाचे 

मी भान हरपुनी आहे की बघते स्वप्न सुखाचे 

पोचल्या कश्या ना हाका का साद न पडली कानी 

मी व्याकुळ आहे इकडे का तुझ्या न आले ध्यानी 

©रश्मी पदवाड मदनकर

विधाता वृत्त