मध्यरात्रीच्या पलिकडे
पहाट होण्याआधी
अंधार उजेडाच्या चिंतेआड
सत्या असत्याच्या भ्रमाबाहेर
नाश अविनाशाच्या मिती सोडून
सुखा दुःखाच्या आशा खोडून
जाणीव नेणीवेचे ठेवून भान

गाडली असतीस माझी नाळ ... आई ..

तर ..

तर.. उदासीतमस्वी जरा आत्मघाती
आयुष्याचा सुर्य उगवण्याआत
पाचवीला पुजलेल्या करंट्या जिन्याची
परिटघडी मोडून, वाढून ठेवलेल्या निग्रही प्रतारणा
संभ्रमाच्या, अस्वस्थतेच्या फेसाळून येणा-या लाटा
सटवाईच्या पदरी पुन्हा बांधून
परतवून लावता आल्या असत्या मलाही
रात्रीच्याच अंधारात सगळा अंधार उपसून
ओतून देता आला असता ... आणि

आणि

मध्यरात्रीच्या पलिकडे
पहाट होण्याआधी
अंधार उजेडाच्या चिंतेआड
सत्या असत्याच्या भ्रमाबाहेर
नाश अविनाशाच्या मिती सोडून
सुखा दुःखाच्या आशा खोडून
जाणीव नेणीवेचे ठेवून भान

नव्या जगण्याचा नवा उजेड
पांघरून घेतला असता मी  ... आई .. !

पांघरून घेतला असता मी आई !!






- रश्मी पदवाड मदनकर