निजल्या देहाच्या शिणलेल्या गात्रांना
पहाटे स्फुरण चढतं..मग
रात्रीची खुंटीला टांगलेली रिकामी
स्वप्नांची थैली तो झटकून तपासून घेतो..
इच्छा, आकांक्षा, अर्धउन्मलित स्वप्ने..
कोंबून भरतो पुन्हा उमेदीने
निघतो पुर्ततेच्या प्रयत्नाच्या प्रवासाला..
पुन्हा कालसारखाच ..
रणरण वणवण करून रात्री परतल्यावर
घरात शिरण्याआत पिशवीतली सारी अपुर्ण स्वप्न
त्वेषात भिरकावून देतो आकाशात..
चेहेरयावर हसू ओढतो.. थैली खुंटीला टांगतो.
आनंदी वावरतो .. आणि
दमला भागला जीव करतो झोपेच्या हवाली
अर्ध्यारात्री कधीतरी...
इकडे नाऊमेदीचे अर्धगळके थेंब डोळ्यात..अन
भंगलेल्या स्वप्नांचे तयार झालेले तारे आकाशात
टीमटीमत राहतात रात्रभर..
निजल्या देहाच्या शिणलेल्या गात्रांना पुन्हा
पहाटे स्फुरण चढतं.. मग ...
No comments:
Post a Comment