उन्हाचा दाह शांतवते, जराशी रात्र झाल्यावर
जिवाची काहिली होते, सुखाची रात्र झाल्यावर
शहारा आजही येतो, तुझे का, नाव आल्यावर
क्षणाचा गंधही छळतो उराशी, रात्र झाल्यावर
मुक्याने का सहावे रे, तुझ्या कढ वेदनेचे मी
बळे मग कंठही फुटतो, मलाही रात्र झाल्यावर
जगाची का करू चिंता, असे काळीज जखमी हे
घराला आग लावी ते, दिसाची रात्र झाल्यावर
रश्मी पदवाड मदनकर
No comments:
Post a Comment