जीवन गाणे गातच राहावे ..

पुन्हा एक वर्ष सरलं, नवं वर्ष-नवे संवत्सर सुरु झाले. नव्या वर्षाचा जल्लोष वगैरे साजरा होईल नवनवोन्मेषाने भारलेली रात्र उजळून जाईल, नव्या वर्षाच्या पहाटेचा सूर्य अधिक तजेला अधिक उत्साही दिसू लागेल. दिवस पालटेल जुने कॅलेंडर भिंतीवरून उतरेल नवे चढवले जाईल आणि मग पुन्हा 'चल रे माझ्या मागल्या ..' तसं नव्या-जुन्या वर्षानं बदलत काहीच नाही तीच तशीच सकाळ उगवते आणि कामाच्या रहाटगाड्यात कधी रात्र होते कळतही नाही. दिवसामागून दिवस सरतात रात्री मागून रात्र, महिने पालटतात मग वर्षामागून वर्ष येत जातात जात राहतात.


नव्या वर्षाच्या पहिल्याच दिनी भिंतीवर चढवलेले नवे कॅलेंडर तयार असते अगदी नव्या कोऱ्या पाटीसारखे नव्या रेघोट्या ओढून घ्यायला. पुढे वर्षभर ते तारखा लक्षात आणून देणार असतं .. आठवणी अंगावर कोरून घेणार असतं, हिशेबांचे आकडे, कुणाकुणाचे जन्मदिन-लग्नदिन, दूध-पेपर न कामवाल्यांच्या उपस्थिती अनुपस्थितीच्या नोंदी, महत्वाच्या कामासाठीचे रिमाइंडर किती किती आणि काय काय.... काल उतरवलेल्या जुन्या कॅलेंडरवरच्या खाणाखुणा मात्र राहतात तश्याच, चोळामोळा होतात, रद्दीत फेकल्याही जातात .. अंह ! पण नेहमीच नव्हे कधी कधी शिल्लक राहतात..तिथेच कॅलेंडरवर किंवा आतात-मनात, सलत राहतात, सोलत राहतात किंवा आनंदाच्या आठवणींचा कोलाज होऊन मनात तरंगत राहतात सदैव.


कसं असतं ना ?? निघून गेलेल्या वेळेतल्या आयुष्यानं नोंद घेतलेल्या काही फ़ाइल्स काही फोल्डर्स अलबत स्मृतीत सेव झालेले असतात. कधीपासून ..कुठून कुठून त्याचा पत्ता नसतो. अगदी गच्च चिकटून बसलेल्या आठवणी, कधी सांधलेले कधी भंगलेली स्वप्न, कधी अनुभूती देणाऱ्या कधी खोल जखमा खणून गेलेल्या घटना, अस्तित्वाच्या जाणीवा कोरत गेलेली माणसे, आयुष्य ढवळून काढणारे विचार, कधी मांडून कधी कोंडून ठेवणाऱ्या रिती, प्रयत्न करूनही पुसली न जाणारी नावं, गोंगाटातही वाजत राहणारे आवाज, स्मृतीत चलचित्रासारखी दिसत राहणारी काही स्थळं, एकांतातले सुस्कारे, घुस्मटलेले आवंढे, मागे सुटलेले हवेहवेसे क्षण .... निवांत वेळ, एकांत आणि स्वतःसाठी करावयाच्या राहून गेलेल्या काही गोष्टी .. जुन्या वर्षासोबत हे सगळंच मुठीतून रेती घसरावी तसे निसटून गेले असतात.. हे लक्षात येते तेव्हा पश्चाताप होतो पण या साऱ्या विचारात आता रात्र सरली असते आणि नव्या वर्षाची नवी सकाळ पुन्हा हर्षोल्लास जागवते. आणखी एक संपूर्ण वर्ष म्हणजे ३६० दिवस पदरी पडणार असतात..


आयुष्याच्या या नव्या क्षणाला- या घडीला आपण पार केलेल्या कालपर्यंतच्या प्रवासाच्या बदलणाऱ्या वळणावर जरा थांबून जरा मागे वळून बघावं... स्वतःसाठी. सगळ्या चांगल्या गोष्टींचा लेखाजोखा एकदा पुढ्यात मांडून बसावं. चांगलं जगण्यासाठी म्हणून कुठेही न केलेली तडजोड, ती करावी लागू नये म्हणून केलेला संघर्ष, भल्यासाठी केलेले प्रयत्न, बुऱ्यासाठी दिलेला लढा, जगण्यासाठी वर्षभर उपसलेले कष्ट आणि त्यातून मिळवलेले यश या साऱ्यांसाठी स्वतःवर खुश होण्याचा हा क्षण उगवलेला आहे. आज स्वतःच स्वतःची पाठ थोपटून घेतलीच तर त्यात काहीच गैर नाही. या पुढे वर्षभर आनंद वाट्याला येईल ते क्षण अन क्षण वेचत जायचे आहे, या प्रवासात सुगंधी फुलांचे ताफे, उत्तुंग पहाड, रम्य हिरवळ आणि सौंदर्य न्याहाळायचे आहे. नव्या सुखद अनुभवांचा नवा सिद्धांत मांडत नवे समीकरण कायम करायचे आहे. समांतर येणाऱ्या वाटेवर अनुभूतींचा खजाना आहेच, अडचणींचा, समस्यांचा नवा अनुभव घेत हातात हात घेऊन पुढे निघू …. या कडेवरून जगण्याच्या आत डोकावतांना काय गवसतं हे बघण्यात सुख असणार आहे हे नक्की…


येणारे नूतन वर्ष आपणास व आपल्या कुटुंबीयास सुख समाधानाचे व समृद्धीचे जावो..