तसे रोजचेच तर असते जगणे 

अंधारातही उजाडले अंगण बघणे 

मनात चांदणं असतं फुललेलं तोवर 

झाकोळला राहतो अंधार सारा ..

तेव्हा एक करावं  ..

रोज थोडं थोडं चांदणं 

मनातून काढून गोळा करावं 

कुपीत घालून जपून ठेवावं .. 

रात्र उलटेल .. दिवस पालटतील

कधी सरकलीच पायाखालची उजेडाची जमीन ..

आलाच अंधार दाटून, अन दडपला मनातला उजेड तर 

कुपीतल्या चांदण्या द्याव्या उधळून, 

पेराव्या, सिंचाव्या आणि उगवाव्या चांदण्या 

उगवल्या की अलगद जागवाव्या चांदण्या ..

मनात भरून घ्याव्या जागल्या चांदण्या 

कारण 

मनात चांदणं असतं फुललेलं तोवर 

झाकोळला राहतो अंधार सारा !

- रश्मी पदवाड मदनकर