#भेटलेलीमाणसं
सातेक वर्षाआधीची गोष्ट. नागपूरच्या इंडियन स्केटिंग अकादमीच्या २३ चम्पिअन्सने पायाला चाक बांधून म्हणजेच स्केटिंग वरून कन्याकुमारी ते नागपूर प्रत्यक्षात २००० किलोमीटरचा प्रवास केवळ अकरा दिवसात यशस्वीपणे पार पाडला होता विश्वविक्रम घडवून आणणाऱ्या या विक्रमवीरांचा साहसी प्रवास कसा घडला..कोणकोणत्या टप्प्यातून...कोणत्या संकटातून यांना तावून सुलाखून निघावं लागलं, कश्या स्वरूपाच्या अडचणींना तोंड द्याव लागलं याचाच आढावा घ्यायला मी या चमुंना भेटले..यांना भेटणे म्हणजे खरच एक पर्वणी होती. वय वर्ष ११ ते २५ वयोगटातली ही मंडळी त्यांचे अनुभव मांडतांना प्रचंड उत्साही होते. त्यांचे थरारक अनुभव त्यांच्याच भारावून जाणारया शब्दात ऐकणे सुद्धा जणू थरारच होता जो मी अनुभवत होते ...अनेक घटना मन हादरवून टाकणाऱ्या मेंदू सुन्न करणाऱ्या, काही दुःखद तर काही आनंदून सोडणाऱ्या...या प्रवासात या मुलांचे किरकोळ अपघात झाले, शारीरिक इजा झाल्यात, मानसिक दडपण आले, अनेक संकट आ वासून उभे होते...या सर्वांतून यांना पार जावं लागलं पण कौतुकाची बाब म्हणजे ही मुलं कुठल्याच क्षणी खचली नाहीत...आताही त्यांच्या बोलण्यात त्यांनी केलेल्या साहसी कृत्याच्या अभिमानाची झळक जाणवत नव्हती तर जाणवत होता तो त्यांचा ओथंबून वाहणारा आनंद...
या थरारक प्रवासाचे अनुभव जो मुख्यतः माझ्याशी शेअर करीत होता तो होता स्वप्नील.. स्वप्नील समर्थ. दिसायला मूर्ती लहान पण कीर्ती महान असलेला हा मला त्या क्षणीच भावला होता. नंतर कुठल्या कुठल्या निमित्ताने कुठकुठल्या कार्यक्रमात भेटी होत राहिल्या अनेकदा एकत्र कार्य केले आणि स्वप्निलच्या खेळाडू वृत्तीची, चांगल्या स्वभावाची, समाजसेवेच्या कर्तव्यबुद्धीची, सतत उत्साही आनंदी मूर्तीची चुणूक लागत राहिली. स्वप्निलच्या आजोबांनी केलेल्या अनेक समाजसेवेच्या व्रताचा वारसा हा पुढे चालवतो आहे, त्यासाठी वर्षभर अनेक सामाजिक उपक्रम राबवतो त्यांच्यासारख्याच अनेक तरुणांना फक्त उद्बोधनातून नाही तर कृतीतून प्रोत्साहित करीत राहतो. समाजातील माणसांसाठी संस्थेद्वारा उपयोगी कामे करतोच शिवाय इतरांच्या सामाजिक संस्थेसोबत मिळून जास्तीत जास्त चांगली कामे हाताने व्हावे यासाठी सतत प्रयत्नरत असतो. हा सार्वजनिक विवाह सारखे कार्य घडवून आणतो, समाजातील बांधवांना एकत्र आणून, विद्यार्थ्यांना बरोबरीने घेऊन पर्यावरणासाठी कामं करतो. 'रा. पै. समर्थ स्मारक समिती' या स्वतःच्याच संस्थेद्वारा समाजातील चांगले कार्य करणाऱ्या व्यक्तींचा गौरव 'विदर्भ रत्न' पुरस्कार देऊन करीत असतो. स्वाप्निल उत्कृष्ट स्केटर आहे पण ह्याचा उपयोग त्याने स्वतःपुरता मर्यादित न ठेवता इतरांना ते देत राहण्याचे ठरवले .. या खेळाच्या माध्यमातून तो निव्वळ खेळाडू नाही तर समाजोपयोगी, वैचारिक समंजस अशी एक पिढीचं घडवतो आहे असं मला सतत वाटतं. त्याचे छान चौकोनी छोटे कुटुंब आहे .. म्हणजे आई, बायको आणि एक गोडुली लेक. संपूर्ण परिवारच सामाजिक कार्यात समरस होऊन त्याला साथ देणारे. आता तर त्याची लेक त्याचा हात धरून या कार्यात उतरतांना दिसते आहे.
स्वप्नील बद्दल बोलावे तेवढे कमीच. तो मला माझ्या लहान भावासारखा वाटतो. हाच हक्क मी स्वतःच घेऊन वेळोवेळी त्याचा कान धरून त्याला दटावत असते पाठीत रट्टाही घालत असते.. पण तो मात्र नेहेमी नम्र असतो.. माझ्या कार्यातही माझ्या मदतीसाठी अगदी अर्ध्या रात्रीही एका पायावर उभा असतो.
आपल्या आयुष्यात भेटलेल्या काही लोकांना पाहून आपल्याला अभिमान दाटतो त्यातलाच स्वप्नील एक आहे तेवढंच कौतुक मला ममताचंही करावं वाटतं सहचारिणी असावी तर ममतासारखी असे म्हणावे इतकी ती गुणी आहे..आणि हे सगळं काकूंच्या संस्कारात घडत आहे यात वाद नाही.. माझ्यापेक्षा खूप लहान असला तरी त्याच्याकडे पाहून खूप शिकायला मिळाले आहे हे सांगायला मला कधीच कमीपणा वाटणार नाही...
स्वप्नील आज तुझा वाढदिवस, तू अशीच चांगली कामे करत राहा.. खूप प्रगती कर आनंदी राहा. खूप शुभेच्छा !
- रश्मी पदवाड मदनकर
No comments:
Post a Comment