ऐक ना...
तू तुझ्या आकांक्षाचे सगळे धागेदोरे वापरून
सहज कलेने नक्षीदार सौंदर्य विणून
तलम आलंकारिक शब्दांना एकात एक गुंफूण
भरजरी कविता तयार केली होतीस
आठवतं ?
ती मला दाखवायला आणलीस
आणि गप्पांच्या ओघात
माझ्या ड्रेसींगजवळ तशीच विसरून गेलास
मी उचलून हातात घेतली तेव्हा
मखमली पोताची तुझी कविता
ओढ लावू लागली..
सहज अंगावर ओढून पाहीली
खुप आवडली, राहवलं नाही
म्हणून मग नेसूनच घेतली
तुझी कविता चापूनचोपून बसवताना
माझ्या तनामनाशी संधान साधत राहीली
कवितेच्या सौंदर्याचं प्रतिबिंब अंगोपांगी उतरले होते
अंग अंग निखरून आले होते ..
आता 'माझ्यावर कविता लिहीना रे' असा हट्ट करणार नाहीये मी...
तू केलेली कविताच माझ्यावर लपेटून घेणार आहे.
मग 'तुला कोण जास्त आवडतं सांग मी का कविता ?'
या माझ्या प्रश्नावर तूला संभ्रमात पडायला होणार नाही..
कारण ती न मी आता एक व्हायचे ठरवले आहे
एकमेकीत तल्लीन होऊन तादात्म पावायचे ठरवले आहे.
सांग तुझी प्रत्येक कविता भरजरी करशील ?
मला नेसायला देशील ?
रश्मी पदवाड मदनकर
5 ऑक्टोबर 18
5 ऑक्टोबर 18
No comments:
Post a Comment